Terugblik op 2021
Tag: high speed
Frostpendeln
De winter is weer begonnen. Fietsen blijft leuk als je maar de juiste kleding kiest. Dit keer een goedkope set uit China laten komen als winter thermo kleding met een prijs van €40,00 euro ! Dat is voor een lange fietsbroek met bretel en zeem, en een thermo jersey, inclusief VAT (BTW) en verzendkosten…
Nu kun je voor 40 euro niet teveel verwachten. Deze week de kleding geprobeerd bij een temperatuur van 5 graden en het begrip ‘Thermo” mag weggelaten worden. Een ander knelpunt is: welke maat? In dit geval heb ik voor een 5XL gekozen en het past prima. (Zware man, 1.86 mtr, 100+ kilo).
Conclusie: een prima budget setje voor de herfst/lente.
Gelijk ook maar even lid geworden van de duitse Frostpendeln club. Een ieder die in de winter kilometers maakt mag zich aanmelden. De club houdt de verreden km’s bij en je kunt ervaringen en tips over het fietsen in de winter delen.
Op de tweede dag van het winterfietsen gelijk mijn nwe kledingsetje aan. En laat ik nou door een stuurfout met een snelheid van 35km/uur toch weer een keer onderuit gaan! Drie / vier meter over het asfalt schuiven en dan van schrik even blijven liggen om de schade/letsel te beoordelen. Gelukkig alleen schaafwonden en de fiets bleef ongedeerd. De fietsbroek heeft echter dikke scheuren ter hoogte van de knie. Dus deze winterbroek/lange pijpen wordt omgetoverd tot een zomerbroek/korte pijpen…
fout 500 ?!?
Tijdens het fietsen viel de ondersteuning weg en verscheen ‘foutcode 500’ op het Nyon scherm. Even de boordcomputer uitschakelen en weer opstarten verhielp het probleem. Maar bij een eerstvolgende stoplichtenstop gebeurde hetzelfde. En na een accuwisseling opnieuw twee keer een uitval van de ondersteuning met foutcode 500. 
Dus richting lokale fietsmaker om het probleem uit te leggen. De Bosch motor wordt opgestuurd naar de fabriek in Duitsland en twee weken later kon ik de fiets, met een nieuwe motor, weer ophalen. Hulde aan mijn fietsenmaker Konijnenbelt èn de firma Bosch voor zo’n goede klantenservice !!! De oude motor heeft het zo’n 18.000 km. volgehouden. Hopelijk trap ik met de nieuwe motor weer zo’n 18k kilometers weg.
Thuiskomertje…
Het begrip ’thuiskomertje’ kende ik wel van auto’s maar bij fietsen had ik er nog nooit eerder van gehoord. Tot op het moment dat ik een beroep op de Fietsen Wegenwacht moest doen omdat mijn achterband was vastgelopen op een vroege door-de-weekse winterochtend bij -7 graden. Ik had gehoopt dat de wegenwacht-monteur mij en mijn fiets zou thuisbrengen maar protocol schreef voor dat indien een reparatie mogelijk is deze uitgevoerd moest worden. En bij -7 graden vorst een achterband plakken leek mij geen goede optie. Echter, de monteur nam de maat van de band, liep naar zijn bus, haalde er een reep binnenband uit, knipte de lekke binnenband door en plaatste heel simpel de reep binnenband op mijn achterwiel. “Dit is nu een thuiskomertje” zei hij. Daarna alsnog een nieuwe binnenband laten plaatsen door mijn fietsenmaker maar het thuiskomertje heeft een definitieve plek gekregen op mijn fiets…
Brommert rijden…
Het is zover. Het RDW heeft mij een nieuw kentekenplaatje doen toekomen. Een gele… Dus vanaf 20/5/2017 rijd ik brommert in plaats van fiets. 
De hele rijbaan is vanaf heden voor mij. Geen last meer van langzame fietsers die eerst omkijken om te zien wie het lef heeft om te bellen en dan pas aan de kant gaan… Geen trips meer over de prachtige fietspaden van Twente, Drenthe en Salland. Maar nu lekker full-speed tussen de auto’s over de rijbaan. Hartstikke spannend!
Nu nog even de action-cams op de voor- en achterkant van de fiets installeren en morgen mijn eerste rit als brommert. Wordt vervolgd…
Update 25/5/217 Helaas… geen heftig filmpje met toeterende en snijdende automobilisten. Mijn eerste ritten over de rijbaan verliepen tegen verwachting in prima! Alle ruimte op de rijbaan terwijl het fietspad erg druk was. Auto’s bleven netjes achter mij rijden of gingen mij met ruime afstand inhalen. Het is wel even ‘omdenken’ want fietsen op de rijbaan voelt niet goed. Maar dat is waarschijnlijk een kwestie van gewenning. Nu is deze test wel gedaan op een zaterdagmiddag op een ritje naar het dorp. Wordt dus nog vervolgd om de ervaringen te delen van een ritje aan het eind van een werkdag in de grote stad (Zwolle) …
Zadelnieuws
Twee en een half jaar en 16.000 km. later is den Schotje aan een nieuw zadel toe. Na een poosje oriënteren blijven er twee modellen over. Beide van de firma Brooks uit Engeland. Het ene model is de B17. Een model wat in het 150 jaar oude bestaan van de firma Brooks nauwelijks gewijzigd is. Een beproefd model dus maar wel een beetje breed voor sportief gebruik. 
Het model ‘Swift’ is een stuk smaller en omdat den Schotje nogal dikke bovenbenen heeft wordt dus het model Swift gekozen. Nu zijn Brooks zadels niet goedkoop. Ze worden handgemaakt met speciaal uitgekozen leer. Het zadel voelt dus hard aan. Maar voor sportief gebruik is een hard zadel juist prima geschikt.
En de Brooks zadels passen zich aan naar het lichaam, lees de zitbeentjes, van de gebruiker. De engelsen noemen dit “breaking in”. Er zijn berichten dat dit zo’n 500 tot 1000 km. fietstijd nodig heeft. Maar als het zadel zich eenmaal naar de gebruiker heeft gevormd dan is de eventuele zadelpijn ook verdwenen. En een goed gevormd Brooks zadel gaat decennia lang mee en dat maakt de dure aanschafprijs voor een groot deel goed.
Ok, het wordt dus model Swift. En laat er nu een ‘special limited edition’ op de markt zijn… Brooks heeft ivm het 150 jarig bestaan een speciaal model ontworpen samen met de firma Vans die 50 jaar bestaat. 
De ontwerper van Vans, Taka Hayashi, heeft een collectie gemaakt van de Classic Slip-On en Sk8-Hi sneakers, de Brooks Barbican schoudertas en het Brooks Swift zadel. Prachtig vorm gegeven waarbij het zadel een laser-etched patroon van een vogel heeft gekregen. Het ontwerp zie je ook terug in de verpakking en als extra heeft deze gelimiteerde oplage een poetsdoekje, zadeldekje en ledervet meegekregen.
Het zadel past prima bij de ‘retro-look’ van mijn Riese & Muller Cruiser fiets. Gelijk maar even via Ebay een leren zadeltasje besteld. Onderstaand filmpje geeft een beeld van de verpakking en het zadel.
Van fiets naar bromfiets
Binnenkort komt mijn nieuwe kentekenplaat binnen. Blauw wordt geel en vanaf het moment van opschroeven veranderd de status van mijn snelle fiets in 
‘bromfiets’. Dat betekent dat vanaf dat moment de mooie fietspaden van Twente, Salland en Drente taboe zijn geworden. Maar nog erger, de fietspaden in de stad zijn vanaf dat moment ook verboden en moet er op de ‘grote weg’ gefietst worden.
Een praktijkvoorbeeld: vanaf mijn werk neem ik een mooi en ruim fietspad richting Overijsels Kanaal. In de nieuwe situatie mag ik niet meer op dat fietspad maar moet ik op de drukke Marsweg fietsen. Dit is een drukke weg met doorgetrokken streep waarbij de auto’s minimaal 50 km/uur rijden. Kun je je voorstellen wat hun reacties zijn als er op het moment dat ze na een lange werkdag graag snel de stad uit willen op weg naar huis en dan een oude snor met bierbuik met een max. snelheid van 33 km/uur op de fiets voor hun zien rijden…
Daarom via het meldpunt ‘Gevaarlijke Situaties’ van de Fietsersbond maar even een voorstel gedaan om het fietspad te veranderen in een fiets/bromfietspad.
Nieuwe helm
Mijn zomerhelm is aan vervanging toe. Het is een fijne helm, mijn MET, waarmee ik al een paar harde crashes heb overleefd. De helm draagt lekker want is niet alleen erg licht, maar ook open en geeft daardoor een goede ventilatie. Maar de helm is van 2009 en heeft al wat tikken gehad. Tijd voor vervanging dus.
Mijn winterhelm is eigenlijk geen fietshelm maar een snowboardhelm… Ooit eens goedkoop in de lente-opruiming kunnen kopen. Door de ‘oorwarmers’ en dichte behuizing prima geschikt voor temperaturen onder nul. De meeste fietshelmen zijn nogal open en geven daardoor een goede ventilatie maar een groot nadeel is dat door de hoge gemiddelde snelheid van de speed-pedelec het windgeruis nogal hinderlijk is. Het voordeel van de dichte behuizing is veel minder windgeruis.
Natuurlijk heeft elk voordeel een nadeel. Nadeel van deze Quicksilver winterhelm is een mindere ventilatie… In de winter gebruik ik geen bril. Er zijn immers veel minder insecten om in je ogen te vliegen. Maar… ijskoude regen in je gezicht met een snelheid van 33+ km/uur is zeker ook geen pretje!
Tijd dus voor een helm met vizier! Omdat de overheid een nieuwe certificeringsnorm heeft vastgesteld voor pedelecs helmen heb ik eerst naar zo’n helm gekeken. Maar op dit moment van schrijven zijn er nog maar heel weinig goedgekeurde helmen te koop en bovendien zijn de prijzen boven mijn budget. Via een Facebook bericht werd ik geattendeerd op de nieuwe ABUS Hyban+ helm. Weliswaar geen NTA 8776 logo maar met een scherpe aanbiedingsprijs van 78 euro heel interessant. Bovendien kan deze helm geleverd worden met een getint of een helder transparant vizier. En dat laatste was nu net waar ik naar op zoek was. Als extra heeft deze helm ook nog een achterlichtje ingebouwd.
De pasvorm is prima. Makkelijk in te stellen via een draaiknop. De helm is vrij open en geeft daarmee veel ventilatie maar ook omgevingsgeluid (windruis). In vergelijk met de zomerhelm is deze helm wel wat zwaarder maar dat komt deels door het achterlichtje maar ook omdat de helm meer bescherming in het nekgedeelte geeft. De magneetsluiting van de kinband is even wennen maar lijkt in het gebruik heel praktisch. Het vizier is stevig bevestigd maar kan toch makkelijk omhoog geschoven worden. Bovendien is het een ruim vizier waarbij je eventueel ook met een zonnebril op kunt fietsen.
Facebook bericht
Sociale media zijn ideaal om ervaringen te delen. Zo is er op Strava een groep speciaal voor Speed Pedelecs die hun snelle fiets voor het Woon-Werk verkeer gebruiken. Alle ritten worden netjes geregistreerd, de totalen worden bijgehouden, je kunt zien wie je onderweg tegenkomt, en sinds een paar maanden is er een categorie “E-Bike” toegevoegd. Tip: Strava geeft de mogelijkheid om een gedeelte van de route als ’track’ (segment) op te slaan. En omdat de “E-Bike” categorie pas is toegevoegd is de kans groot dat jouw track nog niet eerder is toegevoegd, m.a.w. op jouw naam komt te staan.
En dan is er natuurlijk Facebook… Een hele jonge, actieve groep met veel ‘Snelle Fiets’ nieuws is “Speed pedelecs, deel uw ervaringen“. Ward Debaele schreef op 1 dec. (2016) in deze groep een bericht over zijn ervaringen. Dit bericht wil ik graag met jullie delen:
Week 0-3
Ja man, de weken razen voorbij net zoals ik ‘vlieg’ op mijn Gazelle Cityzen Speed. Heerlijk is (en blijft) het om aan die snelheden te kunnen fietsen langs mooie groene paden, drukke gewest- en stadswegen en langs honderden andere tragere weggebruikers.
Laat me beginnen met enkele statistieken:
– totaal aantal afgelegde kilometers (van donderdag 10/11 tem donderdag 1/12) = 806,4 km
– gemiddeld aantal kilometer per week (op een totaal van 3 weken) = 268,6 km
– gemiddelde snelheid = 33,1 km
– maximum snelheid = 64,9 km
– aantal gebroken kettingen = 1
– aantal batterijen (500 Wh) in gebruik = 2
– aantal gebroken brillen = 1
– aantal keren dat de fiets (zonder mij) viel = 1
– aantal verwensingen van andere weggebruikers = 0
– aantal eigen verwensingen naar andere weggebruikers toe = 9
– aantal verbaasde blikken en mensen die nastaren (en niet zien dat ik dat zie via de spiegel) = 1000.0000000.0000
Wat een belevenissen zijn het toch. Iedere rit tekent een nieuw verhaal. Zo was er die keer dat een zwerm vogels – het waren er zeker honderden – zich vlak voor en boven mij op het jaagpad aan een groepsdansje waagden. Tot 2 keer toe scheerden ze in groep, zo’n 3 meter van me vandaan en zo’n 2,5 meter hoog van de grond, over het jaagpad. Vlakbij dus. Schitterend spektakel. Of ik moet vlug tevreden zijn, dat kan ook natuurlijk.
Of die keer dat mijn ketting brak. ’t Is te zeggen, op een ochtend en na 21 km cruisen trapte ik plots een paar keer na elkaar door. Ik dacht eerst dat de ketting telkens ‘versprong’ van versnelling maar na een tijdje had ik door dat het even doortrappen was – telkens gepaard met een luide ‘KLEK!’ – om dan terug in de zelfde vitesse verder te rijden.
En ik moest toen nog 15 km naar en 36 km terug… Achteraf bleek het te gaan om één schakel van de ketting die aan één kant ‘doorgekrakt’ was. Nu, ondertussen ligt er een nieuwe ketting op en peddel, pendel en pedaleer ik lustig voort.
En dan ook nog… Het weer. Mannekes, ik koos echt wel de beste periode ooit uit om te starten met het berijden van een speed bike. Not! Ik heb ondertussen alles gehad behalve, euhm, degelijk weer.
’t Is te zeggen :
regen
niet het miezeren (dat eigenlijk ook wel) maar toch al een aantal keer met bakken tegelijk naar beneden aan het komen,
én kou
gisteren nog -4,9° in de ochtend, aangekomen op mijn werk ontdekte ik ijspegels in mijn baard,
én wind
geen idee hoeveel beaufort maar genoeg om je te moeten dubbelplooien om op tijd te zijn (en door de regel is woon-werkverkeer één lange rechte streep tegen de wind in (of, gelukkig, omgekeerd met de wind mee))
waren allemaal reeds mijn deel.
Maar je hoort me niet klagen, echt waar niet. Ik verveelde me nog geen seconde op die fiets. Bizar eigenlijk, en toch de realiteit. Ik amuseer me zelfs op lange rechte en saaie banen zoals de N60 tussen Gent en Ronse. Ben ik nu helemaal gek geworden? 
🙂
Over die N60 gesproken. Het is wel degelijk daar dat ik mijn eerste verwensingen gesmoord zag in mijn eigen hoofd. Op die baan, die 2 rijlanen aan beide zijden kent, ligt het fietspad (gelukkig) zo’n 2,5 meter van de weg af. (Ter info: fietspad van slechts 1 meter breed zonder afscheiding. Jep, België…). En van die 2,5 meter tussenruimte maken bepaalde automobilisten en truckchauffeurs handig gebruik om hun vehikel onbewaakt achter te laten.
Het gevolg? De eenzame fietser mag in de remmen, in de goot en in het gras (modder kan ook) om het obstakel te passeren. Eén keer dacht ik er aan om langs de linkerkant te passeren maar op een rijweg waar de maximumsnelheid 90 km per uur is leek me dat om één of andere reden uiteindelijk niet echt een goed idee.
Ik denk er trouwens aan een papiertje in veelvoud te maken dat onder de ruitenwissers kan met de vriendelijke edoch niet mis te verstane tekst: ‘Beste automobilist, Er passeren hier wel degelijk fietsers. Gelieve hier rekening mee te houden. Alvast heel erg bedankt.’
En ja, je las het goed daar aan het begin. Aantal gebroken brillen = 1. Op aanraden van deze gemeenschap kocht ik een goedkope ‘werkmansbril’ in een doe-het-zelf zaak. Schitterend idee was dat. Dat ding doet, eumm, echt z’n ding. En nog goed ook. En dat voor 7€. Het ziet er wel niet uit maar goed, de anderen zien je toch niet want je vlamt hen toch fenomenaal hard voorbij. Hahahahahaaa. 
😉
Nu goed, de geringe aankoopprijs wreekte zich toen ik op een frisse ochtend de bril tussen de ‘buff’, het ‘potske’ (helmet cap) en de helm probeerde te wringen. ‘Klak’ zei de bril en deze jongen mocht de laatste kilometers van de dag spenderen met het constant aanduwen van de overblijfselen op z’n neus. Dit gezegd zijnde en ondanks dit voorval, ik ga me binnenkort een nieuwe ‘werkmansbril’ aanschaffen. Echt wel een goeie oplossing voor weinig geld. Ik kijk later wel uit naar een andere (waarschijnlijk veel duurdere) koersbril.
Die aanschaf is dus voor later. Waar ik wel al (veel) geld voor neertelde is een 2de batterij. En daar ben ik dus best heel erg blij mee. Ik begin zelfs formule 1 allures te krijgen bij het wisselen tijdens de pitstop. Hoe snel kan je die wissel eigenlijk wel doen? Het kan uiteraard ook liggen aan de barre weersomstandigheden van de laatste dagen, die zorgen er voor dat ik echt wel heel snel stop, spring, fietstas afkoppelen en open, quasi lege batterij afkoppelen, lege batterij op de bagagedrager leggen, volle batterij aanleggen, quasi lege batterij in de fietszak, fietszak dicht en terug aan de bagagedrager, springen op de fiets en hoppa… Weg zijn wij.
En o ja, mijn fiets is dus één keer, zonder baasje, gevallen. Hoe raar dat op dit moment ook moge klinken, achteraf bleek die gebeurtenis een zegen. Voor dat voorval had ik namelijk last om mijn spiegel op de juiste positie te krijgen. Het onding draaide steeds te ver weg naar links, wat ik ook probeerde. Op een steile helling in het centrum van Geraardsbergen bleek de hellingsgraad plots iets te hevig. Nadat ik het stalen ros parkeerde greep ik naar de fietstas met als doel die te bevestigen en… BAM! De Gazelle gracieus tegen de vlakte. Vloeken natuurlijk, dit keer luidop. De schade opmeten bleek mee te vallen en tot mijn grote verbazing staat mijn spiegel gewoon beter in positie dan voordien. ‘Geluk bij een ongeluk(je)’ zeg maar.
Bon, tijd om af te ronden. Best vermoeiend allemaal. Ik moet zeggen dat ik het wel voel, die overschakeling van 2 maal per week fietsen met de racefiets (max. 100 km/week) naar 270 km per week. En de weersomstandigheden zullen er ook wel mee te maken hebben zeker? Weet je wat uiteindelijk nog het meest energievretend van allemaal is? Te moeten opboksen tegen de vooroordelen over de elektrische fiets bij vrienden en kennissen. 🙂
“Verstand komt met de jaren” zeggen we dan.
Of ik bij wijze van afsluiter nog een tip heb?
Hmm, wie ben ik om tips te geven? Nu ja, misschien eigenlijk wel. Eentje dan. Ik ben maar wat blij dat ik mijn fiets kocht bij een fantastische fietsenmaker die spreekt met kennis van zaken, goesting heeft om creatieve oplossingen te bedenken (bvb. mijn licht aan het stuur zelf bevestigen ipv wat lager, de schitterende oplossing met betrekking tot de klapperende nummerplaat, enz.) en oprecht geïnteresseerd is in mijn belevenissen en verzuchtingen.
Dus, laat me afsluiten met de slogan ‘support your local dealer‘!
Tenzij dat een echt ‘kalf’ is natuurlijk. Dan kan je het misschien toch beter wat verder gaan zoeken.
Tot later…
Met dank aan Ward Debaele.
Fietsen in de winter (III)
Zomaar een filmpje van een fietstocht eind van de middag in november. Een dag later zou het supermoon zijn maar door de zware bewolking was daar niks van te zien. Gelukkig heb ik de avond ervoor dus wel kunnen genieten van een sterke maan!
Fietsen in de winter (II)
Fietsen in de winter kan best leuk zijn… Maar dan wel met de juiste kleding en andere attributen. Dit tweede filmpje gaat over de verlichting. Zodra de fietscomputer aangezet wordt gaat de verlichting ook aan. Dat is een veiligheidsvoorziening voor de snelle speedbike. Deze standaardverlichting is prima voor het fietsen in het donker in stad en dorp. Maar zodra je in het 
buitengebied komt wordt het een ander verhaal.
Het is nu november en ’s ochtends vertrek ik in het donker en laat in de middag kom ik in het donker weer thuis. Met een gemiddelde snelheid van 33 km/uur op een weg buitenaf zonder strepen op de weg en zonder straatverlichting is extra verlichting echt wel nodig. Dus een sterke voorlamp voor beter zicht waarbij ik de volle 10.000 + lumen gebruik op de fietspaden door het bos, het licht op halve sterkte wordt gebruikt op de buitenwegen, en het stroboscopisch licht wordt alleen gebruikt bij tegemoet komend verkeer die hun grote licht niet voor een fietser willen uitdoen…
En zeker zo belangrijk, een extra achterlicht om beter gezien te 
worden. De auto’s scheuren me strak voorbij terwijl de weg breed genoeg is. Daarom heb ik bewust voor een achterlicht met laser-strepen (tail lights) gekozen in de hoop dat de automobilisten mij een veilige fietsruimte geven.
Behalve de voordelen van deze extra verlichting zijn er helaas ook nadelen. De accuduur is erg beperkt. Net genoeg voor een uur heen en een uur terug in het donker… Daarbij duurt het opladen van de accu erg lang, zo’n vier uur. In de praktijk betekent het dat de verlichting tegelijk met de fietsaccu dagelijks aan de lading gezet wordt…
Speedbike in de herfst
Morgen weer op de fiets naar het werk? Het NS weeralarm voor vallende blaadjes geldt natuurlijk ook voor de speed pedelecs ! Voorzichtig dus en niet te snel door de bocht…
Fietsen in de winter (I)
Fietsen in de winter kan best leuk zijn… Maar dan wel met de juiste kleding en andere attributen. Dit eerste filmpje gaat over de fietsschoenen. Met wat eenvoudige aanpassingen kun je zelfs je zomerschoenen winterklaar maken. Geen zin in al die poespas? Dan kun je de aanschaffen van winterschoenen/boots overwegen. Is wel heel wat duurder maar fietsen met koude tenen is echt geen pretje…
Spitsfietsen
Werk je in Zwolle en ga je met de fiets naar het werk? Dan heb je geluk want er is nu een app beschikbaar waarmee je elke dag dat je in de spits op de fiets naar het werk gaat een kleine vergoeding bij elkaar fietst. Je werkgever moet wel met dit initiatief meedoen. Zonder kan ook maar dan kom je alleen in aanmerking voor loten ipv een geldbedrag.
De app heet “Spitsfietsen” en is beschikbaar voor iPhone en Android. Het registreren verliep wat stroef en de eerste week bleef de teller mooi op nul staan. “Weer zo’n app die nog niet uitontwikkeld is en te snel op de markt gebracht wordt” dacht ik eerst, maar verrassing: de tweede week verscheen er netjes 3 euro op de teller. Er wordt maar 1 rit per dag gerekend en daarbij is 3 euro het maximum p/dag. Tenzij het slecht fietsweer is… Bij veel regen of wind wordt soms een verdubbelaar toegepast!
De vergoeding gaat naar het aantal kilometers. De app werkt op de achtergrond en registreert automatisch de fietsritten in de spitsuren. Nadelen zijn er ook: een hoger accuverbruik en de data-verbinding moet aan staan voor een juiste registratie van de rit, en er worden maar maximaal 100 dagen beloond. Als dit een succes wordt dan mag het van mij landelijk uitgerold worden. Geen ‘pedal to the metal‘ meer maar draaien met die trappers!
Al met al een leuk initiatief om meer mensen uit de auto te krijgen. Voorbeeld: ga ik met de auto van Nijverdal naar Zwolle (min. 14 X stoplichten) dan loopt het in Raalte bij de kruispunten al vast. Daarna van de Ganzepan langs Wijthmen tot Zwolle in ganzepas en ben je eenmaal op het werk dan wordt het steeds vaker zoeken naar een parkeerplek. Op de terugweg ben ik met de fiets eerder bij de Ganzepan dan met de auto… Reistijd met de auto bedraagt steeds vaker 50 min. Vergelijk: met de fiets was het even zoeken naar de juiste verhouding tandwielen maar ik zit nu op minder dan 60 min. reistijd en daarbij geen enkel stoplicht! (20T voor en 16T achter, NuVinci).
update 25/10/2016 Na 10 fietsdagen Nijverdal – Zwolle heen en weer zou er 30 euro op het saldo moeten staan. Helaas wordt er maar 12 euro vermeld. De app heeft dus maar vier van de tien dagen geregistreerd. Bij diverse collega’s nagevraagd of Spitsfietsen bij hun wel goed werkt en alleen maar negatieve reacties gekregen. Jammer want het had zo’n goed initiatief kunnen zijn: mensen uit de auto en op de fiets… groen, sportief en duurzaam bezig zijn. Nu levert de app voornamelijk frustaties bij de gebruikers op. Zie ook deze link >>>
update 10/11/2016 Het lijkt erop dat de startproblemen voorbij zijn. De app registreert nu netjes elke rit en dat betekent per fietsdag 3 euro erbij. Op een gegeven moment verscheen de knop “Uitbetalen”. Het geld is nog niet bijgeschreven maar dat zou toch geen problemen moeten geven. Ik hoop deze proef gaat werken en landelijk uitgerold gaat worden. Het helpt de filedruk te verminderen, minder P-plaatsen worden bezet, de gezondheid van de werknemer wordt beter, en minder schade voor het milieu…
400, 500 of 1000 watt accu ?
De originele accu bij aankoop van mijn fiets was 400 watt. Niet genoeg om in de winter de complete rit van Nijverdal naar Zwolle (33km) op vol ondersteunend vermogen (Turbo) te doen. Zelfs de combinatie “Sport” en “Tour” ondersteuning was bij heel koud weer niet genoeg. De fietsrit werd dan met de “Eco” ondersteuning begonnen en duurde een kwartier langer.
Een jaar later kwam de 500 watt accu op de markt. Dat werd even hard sparen want de prijzen van accu’s zijn niet mis! Maar toch gekocht en wat een luxe. De reistijd van 33km. is nu één uur, een kwartier langer dan met de auto en een kwartier korter dan met het openbaar vervoer. Misschien, met een groter tandwiel voor (20tands?) en een toenemende filedruk wordt het verschil in reistijd nog wel kleiner.
Met een collega ben ik al eens aan het brainstormen geweest of de twee accu’s niet geschakeld kunnen worden. En nu zie ik het nieuwe model Riese & Müller fiets op de markt komen en wat dacht je wat… 2 geschakelde accu’s met een vermogen van 1000 watt ! POWER !!!
10.000 km grens
Wunderbaar ! Vorig jaar maart/april de elektrieke Riese & Müller High Speed Cruiser fiets gekocht en nu al de 10.000 km gepasseerd.
In al die tijd is dit materiaal vervangen:
1 nieuwe achterband
2 nieuwe remblokken (voor en achter)
1 nieuwe set ketting/tandwielen
Daarbij zo’n:
1000 euro aan benzine bespaard
140 bomen gered
1756 kilo CO2 bespaard
en drie keer gevallen:
1 X uit stilstand (nog niet gewend aan de schoenclips)
1 X gecrashed tijdens de afdaling Haarlerberg (vorst in de grond)
1 X tijdens het schoonmaken van de fiets (alleen de fiets)
Omgerekend in tijd bijna 21 dagen continu op de fiets gezeten en daarbij zo’n 8 blikken billenzalf verbruikt…
Vroege lente rit
Shoppen (IV)
De winter is bijna voorbij. Februari had toch nog een paar koude nachten in petto. ’s Ochtends vroeg gaf de thermometer wel eens -5 graden aan. Dat bekent dus meerdere lagen fietskleding. Ik heb al wel gemerkt dat je met de juiste kleding geen last krijgt van de kou maar de voeten en tenen blijven de gevoelige plekken.
De tenen bescherm ik door de de NorthWave winter fietsschoenen aan te trekken en bij temperaturen onder de 5 graden worden er de extra overschoenen overheen getrokken. Dat geeft afdoende bescherming tijdens een vroege vijf kwartier durende fietstocht. Yepp, door de kou heeft de accu minder kracht, dus minder ondersteuning, dus 10/15 min. langer fietsen !
Op internet kwam ik de ‘handlebar muffs’ tegen. Misschien ken je ze wel van heel vroeger… 
Toen zag je ze vaak in de winter op de motoren. Handschoenen die je vast kunt maken aan het stuur. Voor iets meer dan 16 euro heb ik een paar Rockbros besteld. … Zien er niet erg strak uit maar als ze de vingers warm houden vind ik het prima !
Met twee velcro strips en een ritssluiting zouden ze goed op het stuur te bevestigen moeten zijn. Ik ben alleen benieuwd of er een uitsparing voor de spiegel in zit… De moffen zijn groot genoeg zodat je er ook met handschoenen in kunt, dubbele bescherming dus. Later meer…
Lezers-review
Op een ouder bericht “Zo begon het…” reageerde Cosmas Fonville met een uitgebreide review van de Riese & Müller HS Cruiser. De plus- èn minpunten van de fiets worden helder beschreven en zo’n mooi uitgebalanceerd testverslag verdient een beter plekje vandaar dat ik het hier nog een keer plaats.
Na vele ervaringen gelezen te hebben op diverse sites heb ik twee maanden geleden een Riese & Muller Cruiser HS fiets gekocht. Graag deel ik mijn ervaringen. Hiermee hoop ik dat dit anderen help bij de aanschaf of het gebruik van de fiets.
Samenvatting: een geweldige fiets van zeer goede kwaliteit en een mooi design, enkel het bereik en de cadans (trapsnelheid) bij hogere snelheden valt mij tegen.
Reden van aanschaf: in minder tijd verder komen en toch bewegen Na jaren op de fiets naar mijn werk te kunnen, leek hier een einde aan te komen doordat de afstand naar mijn nieuwe werk 22 kilometer is. Dit vind ik te lang fietsen met een normale fiets of standaard eBike. Zowel qua tijd als qua inspanning. Een racefiets is voor mij ook geen optie, omdat ik mij liever niet omkleed of erg ga zweten. Bij het reizen met de motor miste in al snel de dagelijkse beweging.
Toen viel mijn oog op de high-speed eBikes. De Cruiser sprak mij aan vanwege zijn design. Hoewel ik meer functioneel gericht ben dan ik een oog heb voor design, vond ik het prijsverschil tussen bepaalde Sparta modellen en de Cruiser het geld waard. Daarnaast sprak de traploze en (hopelijk) minder onderhoudsgevoelige manier van schakelen mij aan.
Motor en bediening: krachtig en duidelijk De fiets heeft een Bosch Performance Speed motor met (standaard) de Intuvia fietscomputer. Ik ervaar de aandrijving als zeer krachtig en accuraat. Je kan in vier standen rijden: off (geen hulp), eco, tour, sport en turbo. De fietscomputer is zeer praktisch. In de polders rij ik vrijwel altijd op Turbo. Met wind mee haal je gemakkelijk 43 km/u, zonder geen wind haal je rond 40 km/u en wind tegen 35 km/u. Dit alles met goede eigen inspanning uiteraard. Overigens stopt de ondersteuning ongeveer bij na 43,5 km/u. Dit kan komen door ofwel dat het maximaal aantal omwentelingen per minuut (cadans) is bereikt, ofwel dat de Intuvia denk dat hij alvast moet remmen omdat de 45 km/u in zicht komt. De Intuvia geeft bij deze snelheid namelijk aan dat je in een zwaardere versnelling moet rijden, maar dit is bij de standaard vertanding niet mogelijk.
Hier en daar lees ik op forums dat High Speed e-Biking niets meer met fietsen te maken heeft en meer een snor-/bromfiets is dan een fiets. Ik ervaar dit niet zo. Om de topsnelheid te bereiken in Turbo is het echt goed meetrappen.
In de bebouwde kom fiets ik vaak in sport stand of eco om meer richting de 30 kilometer per uur te komen. Harder rijden vind ik niet echt verantwoord in de binnenstad (zie verder op).
Is de accu op dan wordt je geconfronteerd met de realiteit: een relatief zware fiets met een NuVinci naaf. Dit is prima om de laatste kilometer(s) naar huis te fietsen, maar eigenlijk niet echt prettig. Ik heb het gevoel dat ik heel (in vergelijking met mijn non-eBike) veel moet trappen om een klein beetje vooruit te komen. Dit zal komen door het gewicht, de werking van de naaf en wellicht de trapas in de motor.
Tip: het is mogelijk om de Intuvia computer “permanent” te vergrendelen op je fiets door een slotschroef aan te brengen. Zo hoef je hem er niet meer af te halen en je ook niet (al te veel) zorgen te maken dat hij gemakkelijk meegenomen wordt. Meer hierover staat in de handleiding van de Intuvia.
Tip: de Intuvia biedt de mogelijkheid om de ingestelde wielmaat met 5% (naar boven of beneden aan te passen). Dit heeft mogelijk invloed op de werkelijke snelheid tot waar ondersteuning wordt geboden.
Accu: te klein voor mijn gebruik
Inmiddels is de 500 watt accu standaard bij de Cruiser HS, maar in 2015 was dit nog de 400 watt accu. Wat het beste bij je past, hangt geheel af van je gebruik (afstand, gemiddelde snelheid en weersomstandigheden).
Ik rij 22 km enkele reis, veelal door polders. In turbo stand heb ik bij 10 graden en wind mee nog 3km over (gemiddelde snelheid 35 km/u), bij wind tegen red ik het niet op turbo: 18-20 km haal ik dan met een gemiddelde snelheid van 31 km/u. Ik laad de accu dus zowel thuis als op mijn werk op. In andere standen is het bereik 
natuurlijk meer. Bosch schrijft in haar trainingsmateriaal dat onder “zware omstandigheden”, wat minder dan 10 graden is gecombineerd met bergachtig terrein, de motor 20 kilometer kan presteren met een gemiddelde van 32,5 km/u. Ik twijfel dus of mijn accu optimaal is, maar voor nu stoort het nog niet genoeg om het na te kijken. Een 500 Watt accu had beter bij mijn gebruik gepast, maar het is even niet anders.
Vertanding: veel trappen bij topsnelheid De beperking in de vertanding (verhouding voor-/achtertandwiel) merk je vooral op topsnelheid. Vanaf de 35 km/u moet je behoorlijk snel trappen. Bij 43 km/u te fietsen moet je zeer snel trappen, eigenlijk niet comfortabel meer. Op internet luiden zijn ook diverse tips om het achtertandwiel te verkleinen van 20 tanden naar 16. Dit ben ik ook van plan om te doen. Je levert mogelijk wat “versnelling” op lagere snelheid in, bijvoorbeeld het wegrijden of bergbeklimmen. De motor schijnt hier goed voor te compenseren en op dit moment mis ik die lichte niet (ik draai hem altijd snel door naar zwaarder verzet). Overigens zijn alle stapjes tussen 16 en 20 verkrijgbaar voor het achtertandwiel. Kosten zijn 10 euro voor een tandwiel.
Versnellingsnaaf: gemakkelijk en traploos De NuVinci N360 naaf doet wat beloofd wordt: traploos schakelen. In het begin vond ik hem nog wel vrij zwaar bij het verstellen. Nu valt dat mij niet meer op, al blijft het zo dat het onder belasting 
zwaarder verstellen is dan zonder belasting. Groot voordeel is dat je maar één tandwiel voor hebt en één achter (geen cassette). Het verstelbereik is overigens prima, maar de vertanding is niet optimaal voor het gebruik in Nederland.
Ketting: helaas geen riem maar wel goedkoper Helaas kwam deze fiets niet (zoals wel met de Charger kan) met een riemaandrijving. Dit scheelt wel geld in aanschaf, maar vraagt wat onderhoud. Hierbij moet je denken aan smeren en stellen. Het 
smeren is nodig wanneer de ketting wat droger wordt, bijvoorbeeld door rijden in nat weer. Het stellen is nodig wanneer de ketting te slap hangt. Dit was bij na 500 km wel nodig bij de servicebeurt. Ik heb diverse verhalen geleden dat de ketting kan springen bij 2000 kilometer. Dit zal afhankelijk zijn van hoe goed je hem smeert, maar het klinkt wel logisch dat deze na 2000km op is, bij mij normale fiets is dit bij 3500km. Bij een ketting is het vrij makkelijk om met tandwielen te spelen, waar dit bij een snaar wat lastiger kan zijn door de pulleys.
Kleine puntjes
Framemaat: groot is echt groot
Ik heb even getwijfeld over de frame maat. Deze is er in drie maten: M, L en XL. Waarbij XL toch wel echt voor lange mensen is. Uiteindelijk is het XL geworden, waarbij ik moeten zeggen dat dit net gaat met mijn 1,89m (zadel laagste stand). Op de Riese & Muller site wordt niet veel verteld over de framemaat in verhouding tot je lengte, maar op diverse online shops zijn deze wel te vinden (wijken wel soms van elkaar af). Het beste is gewoon proberen.
Frametas: ideaal maar net niet perfect
De frametas heb ik als accessoire genomen om de accu wat warmer te houden in koude dagen, omdat het er super uitziet (het maakt de fiets af) en omdat het praktisch is. Ik vervoer er dagelijks de acculader en mijn lunchpakketje in. Montage is eenvoudig. Het slot van de accu zorgt ervoor dat de tas niet zomaar “meegenomen” kan worden. De tas is voor alle framematen geschikt. Er zitten twee kleinere openingen in om het slot en de stekker mogelijkheid te bereiken. Het viel mij wel op dat het “stekkeren” wel een stuk lastiger gaat: eerst duw je een leer 
flapje opzij van de tas, daarna het rubberen spatflapje op de accu en dan de stekker er in. De tas is voor alle framematen geschikt, maar bij mijn XL variant lijkt het alsof de opening voor de stekker net niet goed geplaatst zit, hierdoor is het lastig om de stekker erin te krijgen en staat er vervolgens een klein beetje spanning op de stekker doordat de ronde opening van de leren tas hierop leunt. Een kleine imperfectie, maar hoe dan ook is de tas zeer praktisch en mooi. De accu wordt aan de binnenkant netjes afgedekt en er zijn diverse vakken om kleine spullen op te bergen.
Snelbinders: handig
Ondanks de wat smallere bagagedrager en bijzondere snelbinders werkt dit prima. Ik vervoer er regelmatig een laptoptas op en was verrast door het gemak.
Bel: lastig om veel geluid te produceren De bel is niet ideaal. Het is vrij lastig om een goed geluid te produceren. Het palletje slaat niet echt lekker op de bel. De ergernis is nog niet zo groot dat ik hem wil vervangen.
Verlichting: koplamp perfect, achterlicht oké De koplamp van BM is perfect. Enorm veel licht en makkelijk af te stellen. Het achterlicht valt mij een klein beetje tegen qua lichtopbrengst maar voldoet prima.
Slot en ketting: Er zit een Abus Amparo op, een ART** slot. Wat opvalt is dat je de ketting in het hendeltje steekt waarmee je de beugel door het wiel draait i.p.v. een vaste insteek aan de zijkant. Kettingen zijn goed verkrijgbaar, maar helaas vooral met 6mm schakels. Bij een fiets van deze waarde verwacht ik een slot met goed verkrijgbare 8mm kettingen zoals bij AXA. De 8mm insteekkettingen worden echter niet meer geproduceerd maar zijn af en toe nog wel te krijgen. Ik heb een 8mm ketting, maar deze is in het begin wel wat stroef om te vergrendelen.
Rij defensief, de high speed eBike is nog onbekend in het verkeer Mede weggebruikers zijn nog niet gewend dat fietsers zich zo snel verplaatsen en de Cruiser heeft niet direct een snel uiterlijk. Mijn tip is dan ook om defensief te rijden. Het gebeurt mij minimaal 1x per week dat een medeweggebruiker mij niet ziet of verkeerd inschat qua snelheid (en dan rij ik geen topsnelheid). Je blijft kwetsbaar op een fiets. Hoewel een helm nog niet verplicht is, is deze wel aan te raden. Bijvoorbeeld een Abus Pedelec, je kan natuurlijk ook een racefiets vogelnestje opzetten.
Tekst: Cosmas Fonville, 30 januari 2016
Shoppen (III)
In de dagen voor de aanschaf van de snelle eBike heb ik niet veel gefietst. En als er gefietst werd was er ook al snel sprake van zadelpijn. Geruchten gaan dat er in vroegere tijden een biefstukje op het zadel werd gelegd om zadelpijn te voorkomen. Natuurlijk heb ik dat nooit overwogen maar ik was wel bezorgd dat, op een woon-werk afstand van 33 km., zadelpijn een constante factor zou worden.
Bij de aanschaf van mijn eerste fietsbroek, een dure Assos, werd een gratis potje billenzalf, euh, pardon, broekzalf meegeleverd. En wonder boven wonder, door de combinatie van een goede fietsbroek met de anti-bacteriele zalf heb ik geen enkel last ondervonden van zadelpijn.
Helaas was het kleine potje Assos zalf al snel op en de aanschaf van een nieuw potje was geen optie ivm. de prijs van dit wonderzalfje. Bij nieuwe bestellingen van fietskleren kocht ik meestal wel een potje ‘Udderly Smooth Chamois Creme’ of ‘Nalini Basic Relief Chamois Creme’. Deze potjes van 200/220 gram zijn een stuk goedkoper maar bevallen ook prima.
Maar het potje was weer leeg dus er moest nieuwe besteld worden. En dit keer kwamen we bij de Futurum shop een andere zalf tegen die bovendien nog gratis verstuurd wordt. Verzendkosten bedragen toch al gauw 4,95 – 6,95 euro dus bij de prijs van 11,40 euro per potje van 200 ml. is verzending zonder kosten wel heel aantrekkelijk. Ik weet niet of dit een foutje van de Futurum is maar ik zou zeggen: vraag niet hoe het kan maar profiteer ervan… link: ‘Morgan Blue Broekzalf‘