Luttenbergring revisited, 2 jaar later

Sinds mijn snelle fiets een geel kenteken heeft gekregen, en daarmee een bromfiets is geworden, mag ik niet meer over officiéle fietspaden. En dat is erg jammer want Twente en Salland hebben zulke prachtige fietspaden!

Natuurlijk maak ik nog wel gebruik van deze fietspaden. Maar dan meestal in de vroege ochtend en bij slecht weer. En bij het passeren van andere fietsers natuurlijk de snelheid aanpassen en altijd vriendelijk groeten.

Een prachtige route zonder fietspaden is de Luttenbergring. Ooit werden hier motorraces gehouden en daarmee werd deze ronde zo populair bij motorrijders dat op een gegeven moment de gemeente heeft moeten besluiten om deze wegen continu te verbieden voor motors. Voor het downloaden van het GPX bestand: zie onderaan deze pagina.

En dat is natuurlijk in het voordeel van de fietsers. Maar de Luttenberg heeft nog meer positieve connecties met mij. In het bos naast de ring ligt één van de oudste geocaches van Nederland. Ooit neergelegd door de Rovers scouting-groep die daarna het onderhoud niet kon blijven doen waarmee ik het beheer van deze cache heb overgenomen. De geocache werd geplaatst door de scoutinggroep in een tijd dat er nog geen regels waren voor het verstoppen van een ‘schat’. Je zult dus ook van de paden af moeten en door het bos moeten struinen om deze geocache te vinden. De nieuwe generatie (voortuin)geocachers heeft hier soms moeite mee… Pas wel op voor teken en witte wieven !

Aan de rand van het bos ligt een open plek. Hier is een krachtveld actief met de nodige leylijnen. Voor mijn gevoel, jammer genoeg, niet zo’n heel positief veld maar toch een opmerkelijke plek. Zie ook mijn pagina op: “Haal jullie wichelroedes maar tevoorschijn”

Nu is het ook bijna twee jaar geleden dat schotje op een snikhete julidag met zijn snelle fiets op zijn favoriete Luttenbergring route in een bocht rechtdoor ging de bosjes in waarna het licht uit ging en hij gelukkig gevonden door wandelaars met een scherp oog. Een ziekenhuisopname met een gebroken nek was het gevolg en nu bijna twee jaar later is hij eindelijk weer voldoende hersteld voor werken en fietsen.

Om het herstel te vieren dit keer dus opnieuw een rondje Luttenbergring. De Luttenbergring Revisited. Dit keer met camera, zonder ongelukken, en met stops bij de kenmerkende plekken. Hieronder een ingekorte versie. De volledige versie kun je hier bekijken >>>

Download hier het GPX bestand (rechtsklikken op de pijltjes en dan kiezen voor ‘koppeling opslaan als’) > > >

Zadelnieuws

Twee en een half jaar en 16.000 km. later is den Schotje aan een nieuw zadel toe. Na een poosje oriënteren blijven er twee modellen over. Beide van de firma Brooks uit Engeland. Het ene model is de B17. Een model wat in het 150 jaar oude bestaan van de firma Brooks nauwelijks gewijzigd is. Een beproefd model dus maar wel een beetje breed voor sportief gebruik. Het model ‘Swift’ is een stuk smaller en omdat den Schotje nogal dikke bovenbenen heeft wordt dus het model Swift gekozen. Nu zijn Brooks zadels niet goedkoop. Ze worden handgemaakt met speciaal uitgekozen leer. Het zadel voelt dus hard aan. Maar voor sportief gebruik is een hard zadel juist prima geschikt. En de Brooks zadels passen zich aan naar het lichaam, lees de zitbeentjes, van de gebruiker. De engelsen noemen dit “breaking in”. Er zijn berichten dat dit zo’n 500 tot 1000 km. fietstijd nodig heeft. Maar als het zadel zich eenmaal naar de gebruiker heeft gevormd dan is de eventuele zadelpijn ook verdwenen. En een goed gevormd Brooks zadel gaat decennia lang mee en dat maakt de dure aanschafprijs voor een groot deel goed.
Ok, het wordt dus model Swift. En laat er nu een ‘special limited edition’ op de markt zijn… Brooks heeft ivm het 150 jarig bestaan een speciaal model ontworpen samen met de firma Vans die 50 jaar bestaat. De ontwerper van Vans, Taka Hayashi, heeft een collectie gemaakt van de Classic Slip-On en Sk8-Hi sneakers, de Brooks Barbican schoudertas en het Brooks Swift zadel. Prachtig vorm gegeven waarbij het zadel een laser-etched patroon van een vogel heeft gekregen. Het ontwerp zie je ook terug in de verpakking en als extra heeft deze gelimiteerde oplage een poetsdoekje, zadeldekje en ledervet meegekregen.Het zadel past prima bij de ‘retro-look’ van mijn Riese & Muller Cruiser fiets. Gelijk maar even via Ebay een leren zadeltasje besteld. Onderstaand filmpje geeft een beeld van de verpakking en het zadel.

Van fiets naar bromfiets

Binnenkort komt mijn nieuwe kentekenplaat binnen. Blauw wordt geel en vanaf het moment van opschroeven veranderd de status van mijn snelle fiets in ‘bromfiets’. Dat betekent dat vanaf dat moment de mooie fietspaden van Twente, Salland en Drente taboe zijn geworden. Maar nog erger, de fietspaden in de stad zijn vanaf dat moment ook verboden en moet er op de ‘grote weg’ gefietst worden.

Een praktijkvoorbeeld: vanaf mijn werk neem ik een mooi en ruim fietspad richting Overijsels Kanaal. In de nieuwe situatie mag ik niet meer op dat fietspad maar moet ik op de drukke Marsweg fietsen. Dit is een drukke weg met doorgetrokken streep waarbij de auto’s minimaal 50 km/uur rijden. Kun je je voorstellen wat hun reacties zijn als er op het moment dat ze na een lange werkdag graag snel de stad uit willen op weg naar huis en dan een oude snor met bierbuik met een max. snelheid van 33 km/uur op de fiets voor hun zien rijden…

Daarom via het meldpunt ‘Gevaarlijke Situaties’ van de Fietsersbond maar even een voorstel gedaan om het fietspad te veranderen in een fiets/bromfietspad.

Facebook bericht

Sociale media zijn ideaal om ervaringen te delen. Zo is er op Strava een groep speciaal voor Speed Pedelecs die hun snelle fiets voor het Woon-Werk verkeer gebruiken. Alle ritten worden netjes geregistreerd, de totalen worden bijgehouden, je kunt zien wie je onderweg tegenkomt, en sinds een paar maanden is er een categorie “E-Bike” toegevoegd. Tip: Strava geeft de mogelijkheid om een gedeelte van de route als ’track’ (segment) op te slaan. En omdat de “E-Bike” categorie pas is toegevoegd is de kans groot dat jouw track nog niet eerder is toegevoegd, m.a.w. op jouw naam komt te staan.

En dan is er natuurlijk Facebook… Een hele jonge, actieve groep met veel ‘Snelle Fiets’ nieuws is “Speed pedelecs, deel uw ervaringen“. Ward Debaele schreef op 1 dec. (2016) in deze groep een bericht over zijn ervaringen. Dit bericht wil ik graag met jullie delen:

Week 0-3
Ja man, de weken razen voorbij net zoals ik ‘vlieg’ op mijn Gazelle Cityzen Speed. Heerlijk is (en blijft) het om aan die snelheden te kunnen fietsen langs mooie groene paden, drukke gewest- en stadswegen en langs honderden andere tragere weggebruikers.
Laat me beginnen met enkele statistieken:
– totaal aantal afgelegde kilometers (van donderdag 10/11 tem donderdag 1/12) = 806,4 km
– gemiddeld aantal kilometer per week (op een totaal van 3 weken) = 268,6 km
– gemiddelde snelheid = 33,1 km
– maximum snelheid = 64,9 km
– aantal gebroken kettingen = 1
– aantal batterijen (500 Wh) in gebruik = 2
– aantal gebroken brillen = 1
– aantal keren dat de fiets (zonder mij) viel = 1
– aantal verwensingen van andere weggebruikers = 0
– aantal eigen verwensingen naar andere weggebruikers toe = 9
– aantal verbaasde blikken en mensen die nastaren (en niet zien dat ik dat zie via de spiegel) = 1000.0000000.0000

Wat een belevenissen zijn het toch. Iedere rit tekent een nieuw verhaal. Zo was er die keer dat een zwerm vogels – het waren er zeker honderden – zich vlak voor en boven mij op het jaagpad aan een groepsdansje waagden. Tot 2 keer toe scheerden ze in groep, zo’n 3 meter van me vandaan en zo’n 2,5 meter hoog van de grond, over het jaagpad. Vlakbij dus. Schitterend spektakel. Of ik moet vlug tevreden zijn, dat kan ook natuurlijk.
Of die keer dat mijn ketting brak. ’t Is te zeggen, op een ochtend en na 21 km cruisen trapte ik plots een paar keer na elkaar door. Ik dacht eerst dat de ketting telkens ‘versprong’ van versnelling maar na een tijdje had ik door dat het even doortrappen was – telkens gepaard met een luide ‘KLEK!’ – om dan terug in de zelfde vitesse verder te rijden.
En ik moest toen nog 15 km naar en 36 km terug… Achteraf bleek het te gaan om één schakel van de ketting die aan één kant ‘doorgekrakt’ was. Nu, ondertussen ligt er een nieuwe ketting op en peddel, pendel en pedaleer ik lustig voort.
En dan ook nog… Het weer. Mannekes, ik koos echt wel de beste periode ooit uit om te starten met het berijden van een speed bike. Not! Ik heb ondertussen alles gehad behalve, euhm, degelijk weer.

’t Is te zeggen :
regen
niet het miezeren (dat eigenlijk ook wel) maar toch al een aantal keer met bakken tegelijk naar beneden aan het komen,
én kou
gisteren nog -4,9° in de ochtend, aangekomen op mijn werk ontdekte ik ijspegels in mijn baard,
én wind
geen idee hoeveel beaufort maar genoeg om je te moeten dubbelplooien om op tijd te zijn (en door de regel is woon-werkverkeer één lange rechte streep tegen de wind in (of, gelukkig, omgekeerd met de wind mee))
waren allemaal reeds mijn deel.

Maar je hoort me niet klagen, echt waar niet. Ik verveelde me nog geen seconde op die fiets. Bizar eigenlijk, en toch de realiteit. Ik amuseer me zelfs op lange rechte en saaie banen zoals de N60 tussen Gent en Ronse. Ben ik nu helemaal gek geworden? 🙂
Over die N60 gesproken. Het is wel degelijk daar dat ik mijn eerste verwensingen gesmoord zag in mijn eigen hoofd. Op die baan, die 2 rijlanen aan beide zijden kent, ligt het fietspad (gelukkig) zo’n 2,5 meter van de weg af. (Ter info: fietspad van slechts 1 meter breed zonder afscheiding. Jep, België…). En van die 2,5 meter tussenruimte maken bepaalde automobilisten en truckchauffeurs handig gebruik om hun vehikel onbewaakt achter te laten.
Het gevolg? De eenzame fietser mag in de remmen, in de goot en in het gras (modder kan ook) om het obstakel te passeren. Eén keer dacht ik er aan om langs de linkerkant te passeren maar op een rijweg waar de maximumsnelheid 90 km per uur is leek me dat om één of andere reden uiteindelijk niet echt een goed idee.
Ik denk er trouwens aan een papiertje in veelvoud te maken dat onder de ruitenwissers kan met de vriendelijke edoch niet mis te verstane tekst: ‘Beste automobilist, Er passeren hier wel degelijk fietsers. Gelieve hier rekening mee te houden. Alvast heel erg bedankt.’

En ja, je las het goed daar aan het begin. Aantal gebroken brillen = 1. Op aanraden van deze gemeenschap kocht ik een goedkope ‘werkmansbril’ in een doe-het-zelf zaak. Schitterend idee was dat. Dat ding doet, eumm, echt z’n ding. En nog goed ook. En dat voor 7€. Het ziet er wel niet uit maar goed, de anderen zien je toch niet want je vlamt hen toch fenomenaal hard voorbij. Hahahahahaaa. 😉

Nu goed, de geringe aankoopprijs wreekte zich toen ik op een frisse ochtend de bril tussen de ‘buff’, het ‘potske’ (helmet cap) en de helm probeerde te wringen. ‘Klak’ zei de bril en deze jongen mocht de laatste kilometers van de dag spenderen met het constant aanduwen van de overblijfselen op z’n neus. Dit gezegd zijnde en ondanks dit voorval, ik ga me binnenkort een nieuwe ‘werkmansbril’ aanschaffen. Echt wel een goeie oplossing voor weinig geld. Ik kijk later wel uit naar een andere (waarschijnlijk veel duurdere) koersbril.

Die aanschaf is dus voor later. Waar ik wel al (veel) geld voor neertelde is een 2de batterij. En daar ben ik dus best heel erg blij mee. Ik begin zelfs formule 1 allures te krijgen bij het wisselen tijdens de pitstop. Hoe snel kan je die wissel eigenlijk wel doen? Het kan uiteraard ook liggen aan de barre weersomstandigheden van de laatste dagen, die zorgen er voor dat ik echt wel heel snel stop, spring, fietstas afkoppelen en open, quasi lege batterij afkoppelen, lege batterij op de bagagedrager leggen, volle batterij aanleggen, quasi lege batterij in de fietszak, fietszak dicht en terug aan de bagagedrager, springen op de fiets en hoppa… Weg zijn wij.

En o ja, mijn fiets is dus één keer, zonder baasje, gevallen. Hoe raar dat op dit moment ook moge klinken, achteraf bleek die gebeurtenis een zegen. Voor dat voorval had ik namelijk last om mijn spiegel op de juiste positie te krijgen. Het onding draaide steeds te ver weg naar links, wat ik ook probeerde. Op een steile helling in het centrum van Geraardsbergen bleek de hellingsgraad plots iets te hevig. Nadat ik het stalen ros parkeerde greep ik naar de fietstas met als doel die te bevestigen en… BAM! De Gazelle gracieus tegen de vlakte. Vloeken natuurlijk, dit keer luidop. De schade opmeten bleek mee te vallen en tot mijn grote verbazing staat mijn spiegel gewoon beter in positie dan voordien. ‘Geluk bij een ongeluk(je)’ zeg maar.

Bon, tijd om af te ronden. Best vermoeiend allemaal. Ik moet zeggen dat ik het wel voel, die overschakeling van 2 maal per week fietsen met de racefiets (max. 100 km/week) naar 270 km per week. En de weersomstandigheden zullen er ook wel mee te maken hebben zeker? Weet je wat uiteindelijk nog het meest energievretend van allemaal is? Te moeten opboksen tegen de vooroordelen over de elektrische fiets bij vrienden en kennissen. 🙂

“Verstand komt met de jaren” zeggen we dan.

Of ik bij wijze van afsluiter nog een tip heb?

Hmm, wie ben ik om tips te geven? Nu ja, misschien eigenlijk wel. Eentje dan. Ik ben maar wat blij dat ik mijn fiets kocht bij een fantastische fietsenmaker die spreekt met kennis van zaken, goesting heeft om creatieve oplossingen te bedenken (bvb. mijn licht aan het stuur zelf bevestigen ipv wat lager, de schitterende oplossing met betrekking tot de klapperende nummerplaat, enz.) en oprecht geïnteresseerd is in mijn belevenissen en verzuchtingen.
Dus, laat me afsluiten met de slogan ‘support your local dealer‘!
Tenzij dat een echt ‘kalf’ is natuurlijk. Dan kan je het misschien toch beter wat verder gaan zoeken.

Tot later…

Met dank aan Ward Debaele.

400, 500 of 1000 watt accu ?

De originele accu bij aankoop van mijn fiets was 400 watt. Niet genoeg om in de winter de complete rit van Nijverdal naar Zwolle (33km) op vol ondersteunend vermogen (Turbo) te doen. Zelfs de combinatie “Sport” en “Tour” ondersteuning was bij heel koud weer niet genoeg. De fietsrit werd dan met de “Eco” ondersteuning begonnen en duurde een kwartier langer.

Een jaar later kwam de 500 watt accu op de markt. Dat werd even hard sparen want de prijzen van accu’s zijn niet mis! Maar toch gekocht en wat een luxe. De reistijd van 33km. is nu één uur, een kwartier langer dan met de auto en een kwartier korter dan met het openbaar vervoer. Misschien, met een groter tandwiel voor (20tands?) en een toenemende filedruk wordt het verschil in reistijd nog wel kleiner.

Met een collega ben ik al eens aan het brainstormen geweest of de twee accu’s niet geschakeld kunnen worden. En nu zie ik het nieuwe model Riese & Müller fiets op de markt komen en wat dacht je wat… 2 geschakelde accu’s met een vermogen van 1000 watt ! POWER !!!

Shoppen (IV)

De winter is bijna voorbij. Februari had toch nog een paar koude nachten in petto. ’s Ochtends vroeg gaf de thermometer wel eens -5 graden aan. Dat bekent dus meerdere lagen fietskleding. Ik heb al wel gemerkt dat je met de juiste kleding geen last krijgt van de kou maar de voeten en tenen blijven de gevoelige plekken.

De tenen bescherm ik door de de NorthWave winter fietsschoenen aan te trekken en bij temperaturen onder de 5 graden worden er de extra overschoenen overheen getrokken. Dat geeft afdoende bescherming tijdens een vroege vijf kwartier durende fietstocht. Yepp, door de kou heeft de accu minder kracht, dus minder ondersteuning, dus 10/15 min. langer fietsen !

Op internet kwam ik de ‘handlebar muffs’ tegen. Misschien ken je ze wel van heel vroeger… Toen zag je ze vaak in de winter op de motoren. Handschoenen die je vast kunt maken aan het stuur. Voor iets meer dan 16 euro heb ik een paar Rockbros besteld. … Zien er niet erg strak uit maar als ze de vingers warm houden vind ik het prima !

Met twee velcro strips en een ritssluiting zouden ze goed op het stuur te bevestigen moeten zijn. Ik ben alleen benieuwd of er een uitsparing voor de spiegel in zit… De moffen zijn groot genoeg zodat je er ook met handschoenen in kunt, dubbele bescherming dus. Later meer…

Lezers-review

Op een ouder bericht “Zo begon het…” reageerde Cosmas Fonville met een uitgebreide review van de Riese & Müller HS Cruiser. De plus- èn minpunten van de fiets worden helder beschreven en zo’n mooi uitgebalanceerd testverslag verdient een beter plekje vandaar dat ik het hier nog een keer plaats.

Na vele ervaringen gelezen te hebben op diverse sites heb ik twee maanden geleden een Riese & Muller Cruiser HS fiets gekocht. Graag deel ik mijn ervaringen. Hiermee hoop ik dat dit anderen help bij de aanschaf of het gebruik van de fiets.

Samenvatting: een geweldige fiets van zeer goede kwaliteit en een mooi design, enkel het bereik en de cadans (trapsnelheid) bij hogere snelheden valt mij tegen.

Reden van aanschaf: in minder tijd verder komen en toch bewegen Na jaren op de fiets naar mijn werk te kunnen, leek hier een einde aan te komen doordat de afstand naar mijn nieuwe werk 22 kilometer is. Dit vind ik te lang fietsen met een normale fiets of standaard eBike. Zowel qua tijd als qua inspanning. Een racefiets is voor mij ook geen optie, omdat ik mij liever niet omkleed of erg ga zweten. Bij het reizen met de motor miste in al snel de dagelijkse beweging.
Toen viel mijn oog op de high-speed eBikes. De Cruiser sprak mij aan vanwege zijn design. Hoewel ik meer functioneel gericht ben dan ik een oog heb voor design, vond ik het prijsverschil tussen bepaalde Sparta modellen en de Cruiser het geld waard. Daarnaast sprak de traploze en (hopelijk) minder onderhoudsgevoelige manier van schakelen mij aan.

Motor en bediening: krachtig en duidelijk De fiets heeft een Bosch Performance Speed motor met (standaard) de Intuvia fietscomputer. Ik ervaar de aandrijving als zeer krachtig en accuraat. Je kan in vier standen rijden: off (geen hulp), eco, tour, sport en turbo. De fietscomputer is zeer praktisch. In de polders rij ik vrijwel altijd op Turbo. Met wind mee haal je gemakkelijk 43 km/u, zonder geen wind haal je rond 40 km/u en wind tegen 35 km/u. Dit alles met goede eigen inspanning uiteraard. Overigens stopt de ondersteuning ongeveer bij na 43,5 km/u. Dit kan komen door ofwel dat het maximaal aantal omwentelingen per minuut (cadans) is bereikt, ofwel dat de Intuvia denk dat hij alvast moet remmen omdat de 45 km/u in zicht komt. De Intuvia geeft bij deze snelheid namelijk aan dat je in een zwaardere versnelling moet rijden, maar dit is bij de standaard vertanding niet mogelijk.

Hier en daar lees ik op forums dat High Speed e-Biking niets meer met fietsen te maken heeft en meer een snor-/bromfiets is dan een fiets. Ik ervaar dit niet zo. Om de topsnelheid te bereiken in Turbo is het echt goed meetrappen.
In de bebouwde kom fiets ik vaak in sport stand of eco om meer richting de 30 kilometer per uur te komen. Harder rijden vind ik niet echt verantwoord in de binnenstad (zie verder op).
Is de accu op dan wordt je geconfronteerd met de realiteit: een relatief zware fiets met een NuVinci naaf. Dit is prima om de laatste kilometer(s) naar huis te fietsen, maar eigenlijk niet echt prettig. Ik heb het gevoel dat ik heel (in vergelijking met mijn non-eBike) veel moet trappen om een klein beetje vooruit te komen. Dit zal komen door het gewicht, de werking van de naaf en wellicht de trapas in de motor.

Tip: het is mogelijk om de Intuvia computer “permanent” te vergrendelen op je fiets door een slotschroef aan te brengen. Zo hoef je hem er niet meer af te halen en je ook niet (al te veel) zorgen te maken dat hij gemakkelijk meegenomen wordt. Meer hierover staat in de handleiding van de Intuvia.

Tip: de Intuvia biedt de mogelijkheid om de ingestelde wielmaat met 5% (naar boven of beneden aan te passen). Dit heeft mogelijk invloed op de werkelijke snelheid tot waar ondersteuning wordt geboden.

Accu: te klein voor mijn gebruik
Inmiddels is de 500 watt accu standaard bij de Cruiser HS, maar in 2015 was dit nog de 400 watt accu. Wat het beste bij je past, hangt geheel af van je gebruik (afstand, gemiddelde snelheid en weersomstandigheden).
Ik rij 22 km enkele reis, veelal door polders. In turbo stand heb ik bij 10 graden en wind mee nog 3km over (gemiddelde snelheid 35 km/u), bij wind tegen red ik het niet op turbo: 18-20 km haal ik dan met een gemiddelde snelheid van 31 km/u. Ik laad de accu dus zowel thuis als op mijn werk op. In andere standen is het bereik natuurlijk meer. Bosch schrijft in haar trainingsmateriaal dat onder “zware omstandigheden”, wat minder dan 10 graden is gecombineerd met bergachtig terrein, de motor 20 kilometer kan presteren met een gemiddelde van 32,5 km/u. Ik twijfel dus of mijn accu optimaal is, maar voor nu stoort het nog niet genoeg om het na te kijken. Een 500 Watt accu had beter bij mijn gebruik gepast, maar het is even niet anders.

Vertanding: veel trappen bij topsnelheid De beperking in de vertanding (verhouding voor-/achtertandwiel) merk je vooral op topsnelheid. Vanaf de 35 km/u moet je behoorlijk snel trappen. Bij 43 km/u te fietsen moet je zeer snel trappen, eigenlijk niet comfortabel meer. Op internet luiden zijn ook diverse tips om het achtertandwiel te verkleinen van 20 tanden naar 16. Dit ben ik ook van plan om te doen. Je levert mogelijk wat “versnelling” op lagere snelheid in, bijvoorbeeld het wegrijden of bergbeklimmen. De motor schijnt hier goed voor te compenseren en op dit moment mis ik die lichte niet (ik draai hem altijd snel door naar zwaarder verzet). Overigens zijn alle stapjes tussen 16 en 20 verkrijgbaar voor het achtertandwiel. Kosten zijn 10 euro voor een tandwiel.

Versnellingsnaaf: gemakkelijk en traploos De NuVinci N360 naaf doet wat beloofd wordt: traploos schakelen. In het begin vond ik hem nog wel vrij zwaar bij het verstellen. Nu valt dat mij niet meer op, al blijft het zo dat het onder belasting zwaarder verstellen is dan zonder belasting. Groot voordeel is dat je maar één tandwiel voor hebt en één achter (geen cassette). Het verstelbereik is overigens prima, maar de vertanding is niet optimaal voor het gebruik in Nederland.

Ketting: helaas geen riem maar wel goedkoper Helaas kwam deze fiets niet (zoals wel met de Charger kan) met een riemaandrijving. Dit scheelt wel geld in aanschaf, maar vraagt wat onderhoud. Hierbij moet je denken aan smeren en stellen. Het smeren is nodig wanneer de ketting wat droger wordt, bijvoorbeeld door rijden in nat weer. Het stellen is nodig wanneer de ketting te slap hangt. Dit was bij na 500 km wel nodig bij de servicebeurt. Ik heb diverse verhalen geleden dat de ketting kan springen bij 2000 kilometer. Dit zal afhankelijk zijn van hoe goed je hem smeert, maar het klinkt wel logisch dat deze na 2000km op is, bij mij normale fiets is dit bij 3500km. Bij een ketting is het vrij makkelijk om met tandwielen te spelen, waar dit bij een snaar wat lastiger kan zijn door de pulleys.

Kleine puntjes

Framemaat: groot is echt groot
Ik heb even getwijfeld over de frame maat. Deze is er in drie maten: M, L en XL. Waarbij XL toch wel echt voor lange mensen is. Uiteindelijk is het XL geworden, waarbij ik moeten zeggen dat dit net gaat met mijn 1,89m (zadel laagste stand). Op de Riese & Muller site wordt niet veel verteld over de framemaat in verhouding tot je lengte, maar op diverse online shops zijn deze wel te vinden (wijken wel soms van elkaar af). Het beste is gewoon proberen.

Frametas: ideaal maar net niet perfect
De frametas heb ik als accessoire genomen om de accu wat warmer te houden in koude dagen, omdat het er super uitziet (het maakt de fiets af) en omdat het praktisch is. Ik vervoer er dagelijks de acculader en mijn lunchpakketje in. Montage is eenvoudig. Het slot van de accu zorgt ervoor dat de tas niet zomaar “meegenomen” kan worden. De tas is voor alle framematen geschikt. Er zitten twee kleinere openingen in om het slot en de stekker mogelijkheid te bereiken. Het viel mij wel op dat het “stekkeren” wel een stuk lastiger gaat: eerst duw je een leer flapje opzij van de tas, daarna het rubberen spatflapje op de accu en dan de stekker er in. De tas is voor alle framematen geschikt, maar bij mijn XL variant lijkt het alsof de opening voor de stekker net niet goed geplaatst zit, hierdoor is het lastig om de stekker erin te krijgen en staat er vervolgens een klein beetje spanning op de stekker doordat de ronde opening van de leren tas hierop leunt. Een kleine imperfectie, maar hoe dan ook is de tas zeer praktisch en mooi. De accu wordt aan de binnenkant netjes afgedekt en er zijn diverse vakken om kleine spullen op te bergen.

Snelbinders: handig
Ondanks de wat smallere bagagedrager en bijzondere snelbinders werkt dit prima. Ik vervoer er regelmatig een laptoptas op en was verrast door het gemak.

Bel: lastig om veel geluid te produceren De bel is niet ideaal. Het is vrij lastig om een goed geluid te produceren. Het palletje slaat niet echt lekker op de bel. De ergernis is nog niet zo groot dat ik hem wil vervangen.

Verlichting: koplamp perfect, achterlicht oké De koplamp van BM is perfect. Enorm veel licht en makkelijk af te stellen. Het achterlicht valt mij een klein beetje tegen qua lichtopbrengst maar voldoet prima.

Slot en ketting: Er zit een Abus Amparo op, een ART** slot. Wat opvalt is dat je de ketting in het hendeltje steekt waarmee je de beugel door het wiel draait i.p.v. een vaste insteek aan de zijkant. Kettingen zijn goed verkrijgbaar, maar helaas vooral met 6mm schakels. Bij een fiets van deze waarde verwacht ik een slot met goed verkrijgbare 8mm kettingen zoals bij AXA. De 8mm insteekkettingen worden echter niet meer geproduceerd maar zijn af en toe nog wel te krijgen. Ik heb een 8mm ketting, maar deze is in het begin wel wat stroef om te vergrendelen.

Rij defensief, de high speed eBike is nog onbekend in het verkeer Mede weggebruikers zijn nog niet gewend dat fietsers zich zo snel verplaatsen en de Cruiser heeft niet direct een snel uiterlijk. Mijn tip is dan ook om defensief te rijden. Het gebeurt mij minimaal 1x per week dat een medeweggebruiker mij niet ziet of verkeerd inschat qua snelheid (en dan rij ik geen topsnelheid). Je blijft kwetsbaar op een fiets. Hoewel een helm nog niet verplicht is, is deze wel aan te raden. Bijvoorbeeld een Abus Pedelec, je kan natuurlijk ook een racefiets vogelnestje opzetten.
Tekst: Cosmas Fonville, 30 januari 2016

Een review na 1100 km.

SpeedBike NL clubje op Strava

Forens 1) Buitenwonende 2) Iemand die heen een weer reist tussen huis en werk 3) Iemand die buiten zijn woonplaats werkt 4) Pendelaar 5) Persoonsbenaming 6) Passagier 7) Uitwonend 8) Uitwonende 9) Werkende in andere plaats 10) Werkend in een andere plaats

Voor alle Woon-Werk forenzen, met gewone fiets, eBike of High Speed Pedelec…. wordt lid van het SpeedBike NL clubje op Strava. Sla je ritten op, even uploaden naar Strava en je hebt een compleet overzicht van je rit, persoonlijke records, en je kunt via de ‘FlyBy’ pagina zelfs zien welke andere Strava leden je onderweg bent tegen gekomen.

Beschrijving van de Club: “Een club voor mensen die met een eBike naar hun werk gaan. De speedbike is een ideaal vervoersmiddel om een wat grotere Woon-Werk afstand te overbruggen. De reistijd hoeft niet eens veel langer te zijn dan de tijd die men met het reizen per openbaar vervoer kwijt is. Neem mijzelf nu als voorbeeld: wonend te Nijverdal, werkend te Zwolle. Afstand: 33 km. Met de auto 45 minuten, met openbaar vervoer zo’n uur en een kwartier, en met mijn Riese & Muller HS Cruiser net iets meer dan een uur. Met als extra bonus: gezond en duurzaam bezig zijn, geld besparen, en dat extra biertje van de vorige avond wordt er zo weer uitgefietst !”

Lenterit

Een lenterit op een zonnige, maar wel koude, koningsdag.

Hear that engine drone…

Wat een wondertje van techniek, die Bosch Performance Line motor! Zonder moeite een gemiddelde snelheid van 32 km/uur en dan nog een boel power over!

Meten is weten, toch?

Voor de ochtendroute Nijverdal >>> Zwolle van vanochtend hadden we maar liefst drie navagitors ingeschakeld. Uitkomst: drie X verschillend ! Nu heb ik de verschillende apps op verschillende tijden uitgezet en dat kan het verschil in tijd en daarmee ook in gemiddelde snelheid verklaren. Maar over de afstand en hoogte zouden alle drie de apps toch een zelfde waarde moeten weergeven…?

1.) is natuurlijk de NYON on board computer.
2.) is de CYCLERS app van de Nokia Lumia Windows Phone
3.) is de GARMIN Colorado 300 navigator

Afstand Tijd Hoogte Gem. Snelheid
1.) 33,4 km. 1.25 15mtr 29,7 km.
2.) 32,5 km. 1,08 17mtr 29,5 km.
3.) 31,9 km. 1,04 20mtr 29,6 km.

Helmplicht ?

Een bericht van 15 april uit “Tweewieler Platform voor Professionals”

“Uit de officiële cijfers van RAI Vereniging, BOVAG en RDC|Centraal Bureau Mobiliteit Informatie blijkt dat afgelopen kwartaal van fabrikanten als Sparta, Riese & Müller en Stromer samen ruim 600 speed e-bikes zijn geregistreerd. Een jaar eerder ging het om ruim 100 stuks. Voor deze snelle elektrische fietsen gelden in het verkeer momenteel de snorfietsregels en vanaf 2017 is het in Europees verband formeel een bromfiets.” (Hedwig Berendsen)
helmplicht ?

Gevolgd door een tweede bericht: “Vanaf 2017 wordt de speed e-bike in Europees verband formeel aangemerkt als een bromfiets. Minister Schultz heeft aangekondigd om naast het gele kentekenplaatje ook de helmplicht te gaan hanteren zoals die geldt voor bromfietsen. Dus niet het type fietshelm dat door wielrenners wordt gebruikt, maar in feite een motorhelm.”

En dat gaan we dus niet doen! Dat de snelle eBike ondersteuning tot 45 km geeft, betekent niet dat de fietser zelf niet hoeft te trappen… Ik moet er niet aan denken dat ik de 30+ km van Nijverdal – Zwolle met een reguliere bromfietshelm op mijn hoofd moet gaan trappen. Dan haal ik nog liever het kenteken-plaatje eraf. Maar zover is het gelukkig nog lang niet. De BOVAG gaat in gesprek met de politiek en met wat gezond verstand worden er verstandige regels van toepassing op deze nieuwe generatie fietsen.

Nog een weetje: op moment van schrijven bestaat 12% van de fietsen in NL uit elektrische fietsen.

Nijverdal – Zwolle – Nijverdal

Afgelopen dinsdag is de fiets aangemeld bij het RDW en werd de verzekering afgesloten bij de ANWB zodat ik woensdag voor de eerste keer met de fiets naar het werk kon gaan. Behoorlijk fris nog, zo’n 0 – 2 graden, en een stevige tegenwind waardoor ik de ondersteuning al snel moest terugbrengen van “Turbo” naar “Sportief”. Halverwege de Ganzepan werd duidelijk dat de accu niet genoeg prik had en de ondersteuning nog verder terug moest. Dit herhaalde zich nog een keer tot uiteindelijk zo’n 300 meter voor de eindbestemming de accu helemaal leeg was en de laatste meters op ouderwetse spierkracht gedaan moest worden. De gemiddelde snelheid werd 28 km/uur waardoor de fietsrit een uur en een kwartier duurde. De terugreis was met wind in de rug en een beduidend hogere temperatuur. Reistijd was nu een uur met een gemiddelde snelheid van zo’n 32 km/uur. Vrijdag was de tweede fietsdag naar het werk en nu kwam ik veel beter uit met de accuduur, ondanks de koude. Reistijd heen: 1 uur en 10 minuten. Terug was ook weer beduidend sneller.

fiets in de huiskamer

Eerste conclusies:
– Accu is nog nieuw en niet helemaal op sterkte, koude heeft ook een behoorlijk negatieve invloed op de accukracht.
– Het verschil tussen Turbo- en Sport- ondersteuning is niet groot maar de reikwijdte bij Sport is toch weer wat verder.
– Ook bij de “Tour” ondersteuning is een snelheid van 25km/uur prima te doen.
– Bij het geheel leeg rijden van de accu wordt de rit niet opgeslagen. Ik mis dus helaas zo’n 32 km. op de totaalstand van de teller.
– Auto’s houden normaal al niet veel rekening met fietsers, op een turbo-fietser zijn ze helemaal niet berekend! Goed uitkijken dus!
– De fiets rijdt als een tierelier! Heel stabiel, weinig geluid van de motor, de ondersteuning verloopt heel soepel en de remmen zijn prima afgesteld op de snelheid/gewicht van de fiets.
– En prachtig om al die complimentjes van collega’s in ontvangst te nemen en om onderweg die verbaasde gezichten te zien als zo’n ouwe snor met zo’n rotsnelheid voorbij flitst !